حمایت ایران از نقش WHO در امنیت جهانی بهداشت
مدیرکل همکاریهای بینالملل وزارت بهداشت گفت: ایران قویا از نقش کلیدی WHO در امنیت جهانی بهداشت و ابتکارات واکنش های اضطراری حمایت می کند. […]
دومین نشست ویژه مجمع جهانی بهداشت (WHASS) جهت بحث و گفت و گو پیرامون ایجاد احتمال یک معاهده جدید جهانی برای حمایت از آمادگی در برابر بیماری همه گیر برگزار شد و نمایندگان ۱۹۴ کشور عضو WHO به مدت سه روز برای بررسی تدوین یک سند بینالمللی جدید و یا تقویت IHR ۲۰۰۵ برای مقابله با پاندمی های احتمالی آینده گرد هم آمدند. در بیانه ارایه شده از سوی دکتر نیکنام آمده است: «مایه خرسندی من است که در این مقطع حساس، زمانی که جامعه جهانی بهداشت برای ارزیابی و شناسایی بهترین راه پیش رو برای تقویت ظرفیتهای آمادگی و واکنش برای شرایط اضطراری بهداشتی در آینده، گرد هم آمدهاند، در این جا حاضر باشم.
دکتر محمد حسین نیکنام مدیرکل همکاری های بینالملل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به نمایندگی از وزارت بهداشت کشورمان بیانیهای را قرائت کرد.
طی دو سال گذشته، همهگیری کووید-۱۹باعث ایجاد بیماری و رنج فاجعهبار و زیادی برای همه مردم جهان شده است و این چالش هنوز هم ادامه دارد. درسی که از چالش عظیم ناشی از این بیماری همه گیر آموخته شد، این است که جهان نمی تواند تا زمان حملات مرگبار بعدی همه گیر بیکار بماند. ما باید آمادگی بیشتری داشته باشیم و در مواجهه با همهگیریهای آینده به طور مؤثرتر و مفیدتر واکنش نشان دهیم.
ایران قویا از نقش کلیدی WHO در امنیت جهانی بهداشت و ابتکارات واکنش های اضطراری حمایت می کند و معتقد است که نیاز فوری به تقویت این سازمان به منظور انجام وظایف قانونی خود از جمله ابتکارات برای تحکیم تلاش های آن در قبال آینده وجود دارد.
ما موضع خود را تکرار می کنیم که IHR یک ابزار ضروری موجود در رسیدگی به شرایط اضطراری بهداشت جهانی است. با این حال، کارایی IHR به ظرفیت و تعهد کشورهای عضو به اجرای آن بستگی دارد. همکاری چندجانبه برای حمایت از اجرای IHR، به ویژه از طریق حمایت مالی قابل پیش بینی و پایدار در سطوح ملی، منطقه ای و جهانی، بسیار مهم است.
ما همچنین تأکید می کنیم که رابطه بین هر چارچوب قانونی جدید و IHR ۲۰۰۵ موجود باید به وضوح بیان و تعریف شود. به نظر ما، هر ابزار جدیدی باید IHR باشد، و نباید موازی یا جایگزین آن شود.
ما از دیدگاههای متفاوت آگاه هستیم که به دنبال متحد کردن کشورهای عضو به سمت یک دستور کار جهانی مشترک برای جوامع انعطافپذیرتر در برابر همهگیریهای آینده است. در این راستا، ما تأکید میکنیم که «دسترسی برابر» به تجهیزات پزشکی و ظرفیتهای تولید برای کشورهای در حال توسعه که عواقب نامتناسب بیماری همهگیر کووید-۱۹ را تحمل میکنند، بسیار مهم است. همهگیری کنونی همچنان چالشهای ناشی از عدم دسترسی به ابزارها و واکسنهای COVID-۱۹ را نشان میدهد. این نگرانی باید در هر نتیجه قابل پیش بینی تلاش های جمعی ما مورد توجه قرار گیرد.